Nieuws enzo

MOET DAT NOU, AL DAT GE-JIJ EN GE-JOUW?

Ooit, nog niet eens zo heel lang geleden, gebruikten we de u-vorm. Zoals de Fransen elkaar 'Vous' noemden en de Duitsers 'Sie'. Het was de tijd dat de telefoon nog aan een draad zat en de post door de brievenbus kwam. Mensen zagen elkaar meestal in het wild op straat en spraken elkander dan keurig en netjes met 'u' aan.

Ook reclames, kaarten en brieven ademden respect. Zo opende ik als elfjarige een jeugdrekening om daarna beleefd te worden aangeschreven met 'Zeer geachte heer W. Bazelmans, wat mieters dat u een gewaardeerde cliënt van onze bank bent geworden'. Of woorden van die strekking. Dat was fijn. Het voelde volwassen en serieus genomen.

Tegenwoordig is alles anders. De telefoon werd draadloos, de post digitaal en de u-vorm vrijwel verleden tijd. Vooral dankzij internet en social media is het ge-jij en ge-jouw niet van de lucht. Zeker in marketing en communicatie is het eerder regel dan uitzondering. Het is natuurlijk om te suggereren, dat het slachtoffer heel gericht wordt aangesproken. Dat het gaat om die ene 'jij' en om niemand anders.

Maar waarom ‘jij’ zeggen, als de ander toch wel snapt dat iets op dat moment alleen voor hem of haar bedoeld is? Dan wordt die klemtoon schreeuwerig, geforceerd en potsierlijk. 'Hoe ga jij met jouw organisatie jouw doelgroep benaderen?' Of: 'Maak jij van jouw hart ook zo'n enge moordkuil?' En dat uit de mond van een volslagen onbekende die net doet of hij/zij naaste familie is.

Daarom stel ik voor om gewoon de neutralere je-vorm te gebruiken, als er geen speciale nadruk nodig is. Dat klinkt wel zo echt en oprecht. 'Heb je je targets al gehaald?' komt prettiger over dan 'Heb jij jouw targets al gehaald?' Hoe kun je dit samen met je team aanpakken?' klinkt minder gestrest dan 'Hoe kun jij dit samen met jouw team aanpakken?' En 'Kun je helemaal jezelf zijn?' maakt een serieuzere indruk dan 'Kun jij helemaal jouw zelf zijn?'